تخفیف نوروزی پی استور

کد تخفیف: PR1404

شامل تمامی آثار
روز
ساعت
دقیقه
ثانیه

با خرید اشتراک ویژه ، با هزینه بسیار کمتر به فایل های پاورپوینت دسترسی داشته باشید!

شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network

شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network
شبکه‌های سیار موردی (Ad Hoc Networks) به شبکه‌هایی گفته می‌شود که به‌صورت خودکار و بدون زیرساخت مرکزی (مانند روترها یا سوئیچ‌ها) ایجاد می‌شوند. در این شبکه‌ها، گره‌ها یا دستگاه‌های شرکت‌کننده می‌توانند به‌طور مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به‌عنوان روترهای موقت عمل کنند. ویژگی مهم این شبکه‌ها این است که گره‌ها به‌طور متحرک هستند و به‌طور پویا موقعیت و اتصالات خود را تغییر می‌دهند، به همین دلیل توپولوژی شبکه به‌صورت پیوسته در حال تغییر است. در مقاله زیر به توضیح کاملی درباره این شبکه پرداخته‌ایم.

فهرست مطالب

شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network

شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network ، نوع خاصی از شبکه­‌های کامپیوتری هستند که هیچ نوع زیر­ساخت از قبل تعریف شده­‌ای ندارند. در این نوع شبکه‌­ها گره­‌ها می‌توانند آزادانه به هر جهت حرکت کنند. گرچه این ویژگی بسیار مفید است و مزایای زیادی به ­همراه دارد ولی به­ دلیل متحرک بودن گره‌ها، مسیریابی در این نوع شبکه­‌ها، همیشه با مشکل مواجه است.

تاکنون پروتکل‌های مسیریابی متعددی پیشنهاد شده ولی این پروتکل­‌ها نیز به­ نوبه خود معایبی دارند. اکثر پروتکل­‌های موجود، الگوریتم­‌ها و معیار­های ساده­‌ای را برای مسیریابی استفاده می­‌کنند در حالی­که معیار­های با ­اهمیت دیگری نیز برای انتخاب بهترین مسیر وجود دارد. برای برطرف کردن این معایب پروتکل­‌های موجود را باید با استفاده از الگوریتم­‌هایی بهینه نمود.

تعریف شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network

یک شبکه­ سیار موردی Ad hoc network ، شامل مجموعه‌ای از گره‌های توزیع‌ شده است که بدون هیچ زیر‌ساخت یا مدیریت مرکزی، یک شبکه­ موقت را تشکیل می‌دهند. در این نوع شبکه‌ها، هیچ زیرساختی مانند مسیریاب یا نقطه دسترسی وجود ندارد، بلکه گره‌ها به طور مستقیم با هم ارتباط برقرار می‌کنند و هر گره از طریق ارسال داده برای سایر گره‌ها در مسیریابی شرکت می‌کند.

در شبکه‌های سیار موردی، گره‌ها می‌توانند هم به عنوان مسیریاب و هم به عنوان میزبان عمل کنند. چنانچه تصمیم به ارائه کلاسی و آکادمیک در این زمینه هستید پیشنهاد می‌کنیم فایل آماده شده موجود در مجموعه پی استور را از لینک زیر مطالعه کنید.

شبکه های بدون زیرساخت در شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network

نصب و راه‌اندازی شبکه‌های بدون زیرساخت، به­ دلیل عدم نیاز به زیرساختار، نسبت به نصب و راه‌اندازی شبکه‌های با زیرساخت بسیار مقرون ­به‌‍­صرفه و سریعتر است. در شبکه‌های بدون زیرساخت مسیریاب­‌های معین و ثابتی وجود ندارد. همه گره‌ها توانایی حرکت دارند و گره‌ها خود به­ عنوان مسیریاب‌ها عمل می‌کنند. حرکت گره‌ها در این شبکه‌ها بصورت پویا است، به همین دلیل توپولوژی ثابت و مشخصی در این شبکه‌ها وجود ندارد. به دلیل وجود گره‌های سیار، امکان کشف مسیر برای ارسال اطلاعات تنها با وجود پروتکل‌های مسیریابی ویژه‌ی این نوع از شبکه‌ها امکان‌پذیر است.

شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network از نوع سیستم‌های چند گامی محسوب می‌شوند؛ بدین معنی که برای ارسال یک بسته اطلاعاتی نیاز به مشارکت گره‌ها و دست به دست کردن آن بسته است. یک شبکه سیار موردی ، نوع خاصی از شبکه‌های بدون زیرساخت است.

به طور کلی علت رویکرد به شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network را می‌توان شامل موارد زیر دانست:

  • سادگی گسترش
  • سرعت گسترش
  • عدم وابستگی به زیرساختار
  • تنظیم نقاط دستیابی ثابت و اتصال­ ها
  • تنظیم آنتن ­ها در موقعیت­های درست و اتصالات مستلزم هزینه زمانی و مالی است که در شرایطی مقرون به صرفه نیست.
  • ایجاد نظم و ترتیب سریع
  • استحکام: قابلیت پاسخ‌گویی تحت شرایط سخت
  • قابلیت انعطاف
  • پشتیبانی ذاتی برای حرکت گره‌ها

معیارهای مسیریابی در شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network

برای هر مسیر یابی در شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network همواره معیار­هایی وجود دارد. اکثر این معیار­ها با توجه به کاربرد خاص انواع شبکه‌­ها، متفاوت است. ولی به طور ایده‌آل پروتکل ­های مسیریابی برای شبکه­‌های سیار موردی باید دارای خصوصیات زیر باشد.

امنیت در شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network

یک پروتکل مسیریابی باید امنیت را در نظر بگیرد.  پروتکل­ های مسیریابی ارائه شده برای شبکه­ های سیار موردی Ad hoc network  در کل فاقد امنیت هستند. واسط‌های بی‌سیم  فاقد حفاظت هستند و محیط رادیویی نسبت به حملات جعل هویت، بسیار آسیب پذیر است؛ در سطح مسیریابی نیاز به اجازه گرفتن برای ارتباط با سایر گره‌ها داریم.

برای جلوگیری از حملات احتمالی نیاز به رمزگذاری داده‌ها داریم. از این‌رو برای تضمین رفتار مطلوب، پروتکل  مسیریابی باید برخی از مقیاس‌­های امنیتی مانع را در شبکه ایجاد کند. راه­ حل ارائه شده برای رفع این مشکل استفاده از تصدیق هویت و رمزگذاری است که با قرار دادن کلیدهای توزیع شده در میان گره‌های شبکه‌ی موردی، قابل انجام است.

3 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *