شبکه ی حس گر بی سیم (WSN) دارای تعداد زیادی گره حسگر با انرژی محدود است که در یک منطقه جغرافیایی پراکنده‌شده‌اند این شبکه با محیط فیزیکی در تعامل است و از طریق حسگرها اطلاعات محیط را می‌گیرد. هر گره داراي محدوده حسي و محدوده ارتباطي است. پوشش حس‌گر یک گره، ناحیه تعیین شده است که به حس‌گر یک گره حسگر بستگی دارد. پوشش یک شبکه حسگر درواقع پوشش جمعی هر یک از گره‌های حس‌گر است. برای اطمینان از پوشش کافی یک منطقه، باید تعداد مناسب گره‌های حسگر مورداستفاده قرار گیرد ازآنجاکه گره‌های حسگر دارای انرژی محدود هستند، کاهش مصرف انرژی ضروری است و این موضوع کمک می‌کند تا طول عمر شبکه و درنتیجه طول عمر پوشش بهبود یابد.

افزایش طول عمر و پایداری شبکه های حس‌گر بی‌سیم یکی از مسائل مهم در ایجاد و طراحی این نوع شبکه‌ها است. خوشه‌بندی، به عنوان یکی از روش های کنترل توپولوژی برای پایداری شبکه های حس گر بی سیم می تواند مصرف انرژی را در شبکه‌های حس‌گر کاهش دهد، اما در یک خوشه مبتنی بر شبکه حسگر، سرخوشه‌ها برخی بارهای اضافی ناشی از فعالیت‌های مختلف مانند جمع‌آوری داده‌ها، تجمع داده‌ها و ارتباطات را، از داده‌های جمع شده به ایستگاه پایه حمل می‌کنند بنابراین، حفظ تعادل بار سرخوشه‌ها یک مسئله چالش‌برانگیز برای عملیات درازمدت شبکه‌های حسگر بی‌سیم است.