شبکه های سیار موردی Ad hoc network
شبکه های سیار موردی Ad hoc network ، نوع خاصی از شبکه های کامپیوتری هستند که هیچ نوع زیرساخت از قبل تعریف شده ای ندارند. در این نوع شبکه ها گره ها می توانند آزادانه به هر جهت حرکت کنند. گرچه این ویژگی بسیار مفید است و مزایای زیادی به همراه دارد ولی به دلیل متحرک بودن گره ها، مسیریابی در این نوع شبکه ها، همیشه با مشکل مواجه است. تاکنون پروتکل های مسیریابی متعددی پیشنهاد شده ولی این پروتکل ها نیز به نوبه خود معایبی دارند. اکثر پروتکل های موجود، الگوریتم ها و معیارهای ساده ای را براي مسیریابی استفاده می کنند در حالیکه معیارهای با اهمیت دیگری نیز برای انتخاب بهترین مسیر وجود دارد. برای برطرف کردن این معایب پروتکل های موجود را بايد با استفاده از الگوریتم هایی بهینه نمود.
تعریف شبکه های سیار موردی Ad hoc network
یک شبکه سیار موردی Ad hoc network ، شامل مجموعه‌ای از گره‌های توزیع شده است که بدون هیچ زیرساخت یا مدیریت مرکزی، یک شبکه موقت را تشکیل می‌دهند. در این نوع شبکهها، هیچ زیرساختی مانند مسیریاب یا نقطه دسترسی وجود ندارد، بلکه گره‌ها به طور مستقیم با هم ارتباط برقرار می‌کنند و هر گره از طریق ارسال داده برای سایر گره‌ها در مسیریابی شرکت می‌کند. در شبکه‌های سیار موردی، گره‌ها می توانند هم به عنوان مسیریاب و هم به عنوان میزبان عمل کنند.
شبکه های بدون زیرساخت در شبکه های سیار موردی Ad hoc network
نصب و راه‌اندازي شبكه‌هاي بدون زيرساخت، به دليل عدم نياز به زيرساختار، نسبت به نصب و راه‌اندازي شبكه‌هاي با زيرساخت بسيار مقرونبهصرفه و سريعتر است. در شبكه‌هاي بدون زيرساخت مسيرياب هاي معين و ثابتي وجود ندارد. همه گره‌ها توانايي حركت دارند و گره‌ها خود به عنوان مسيرياب‌ها عمل مي‌كنند. حركت گره‌ها در اين شبكه‌ها بصورت پويا است، به همين دليل توپولوژی ثابت و مشخصي در اين شبكه‌ها وجود ندارد. به دليل وجود گره‌هاي سيار، امكان كشف مسير براي ارسال اطلاعات تنها با وجود پروتکل هاي مسيريابي ويژه‌ي اين نوع از شبکهها امكان‌پذير است.
شبکه های سیار موردی Ad hoc network [2] از نوع سيستم‌هاي چند گامی محسوب مي‌شوند؛ بدين معني که براي ارسال يک بستة اطلاعاتي نياز به مشارکت گره‌ها و دست به دست کردن آن بسته است. يک شبكه سيار موردي ، نوع خاصي از شبكه‌هاي بدون زيرساخت است.
به طور کلي علت رويکرد به شبکه های سیار موردی Ad hoc network [2]را مي‌توان شامل موارد زير دانست:
- سادگي گسترش
- سرعت گسترش
- عدم وابستگي به زيرساختار
- تنظيم نقاط دستيابي ثابت و اتصال ها
- تنظيم آنتن ها در موقعيتهاي درست و اتصالات مستلزم هزينه زماني و مالي است كه در شرايطي مقرون به صرفه نیست.
- ايجاد نظم و ترتيب سريع
- استحکام: قابليت پاسخ‌گويي تحت شرايط سخت
- قابليت انعطاف
- پشتيباني ذاتي براي حركت گره‌ها
معیارهای مسيريابی در شبکه های سیار موردی Ad hoc network
برای هر مسیر یابی [3] در شبکه های سیار موردی Ad hoc network همواره معیارهایی وجود دارد. اکثر این معیارها با توجه به کاربرد خاص انواع شبکهها، متفاوت است. ولی به طور ايده‌آل پروتکل هاي مسيريابي [3] برای شبکه های سیار موردی بايد دارای خصوصیات زیر باشد.
امنیت در شبکه های سیار موردی Ad hoc network
يک پروتکل [3] مسيريابي بايد امنيت را در نظر بگيرد. پروتکل هاي مسيريابي [3] ارائه شده براي شبکه های سیار موردی Ad hoc network در کل فاقد امنيت هستند. واسط هاي بي‌سيم فاقد حفاظت هستند و محيط راديويي نسبت به حملات جعل هويت، بسيار آسيب پذير است؛ در سطح مسيريابي نياز به اجازه گرفتن براي ارتباط با ساير گره‌ها داريم. براي جلوگيري از حملات احتمالي نياز به رمزگذاري داده‌ها داريم. از اين‌رو براي تضمين رفتار مطلوب، پروتکل مسيريابي بايد برخي از مقياس هاي امنيتي مانع را در شبكه ايجاد كند. راه حل ارائه شده براي رفع اين مشكل استفاده از تصديق هويت و رمزگذاري است كه با قرار دادن كليدهاي توزيع شده در ميان گره‌هاي شبكه‌ي موردي، قابل انجام است.